میلگرد کلاف عرضی که به عنوان فولاد تقویت کننده و فولاد تقویت کننده نیز شناخته می شود، یک میله فولادی یا مش سیم فولادی است که در بتن مسلح و سازه های بنایی برای تقویت و نگه داشتن بتن در کشش استفاده می شود برای بهبود کیفیت پیوند با بتن، سطح میلگرد اغلب طرح‌دار می‌شود.
میلگرد برای جبران این واقعیت ضروری است که در حالی که بتن از نظر فشار قوی است از نظر کشش نسبتاً ضعیف است با ریخته‌گری میلگرد در بتن، می‌تواند بارهای کششی را تحمل کند و در نتیجه مقاومت کلی را افزایش دهد.
میلگرد معمولاً با استفاده از فولاد ملایم یا با عملکرد بالا با استحکام کششی مشخصه 250 یا 250 نیوتن بر میلی‌متر مربع تولید می‌شود.
مواد تشکیل دهنده هر دوی این گریدها حدود 99 درصد آهن به همراه منگنز، کربن، گوگرد و فسفر است کیفیت و عیار فولاد به نسبت کربن بستگی دارد.
فولاد سرد کار ملایم حاوی حدود 0.25٪ کربن است، در حالی که فولاد نورد گرم با عملکرد بالا حاوی حدود 0.40٪ کربن است.
قفس های میلگرد یا پیش ساخته هستند یا در محل با استفاده از خم کن و قیچی هیدرولیک ساخته می شوند کارگران محل موسوم به تثبیت کننده های فولادی میلگرد را قرار می دهند و از پوشش بتنی و جاسازی کافی اطمینان حاصل می کنند.
قفس های میلگرد یا با جوش نقطه ای، سیم فولادی و یا با اتصالات مکانیکی به هم متصل می شوند اتصالات مکانیکی، همچنین به عنوان “کوپلر” یا “پیچ و خم” شناخته می شود ابزاری موثر برای کاهش تراکم میلگرد در مناطق بسیار تقویت شده برای ساخت بتن ریخته گری در محل است.
رکاب های مستطیلی در فواصل منظم در قسمت بیرونی در امتداد یک ستون یا تیر قرار می گیرند تا از شکست برشی جلوگیری شود.
برای اهداف ایمنی هنگام نگهداری در محل، انتهای بیرون زده میلگرد باید با استفاده از “کلاهک قارچی” پلاستیکی رنگی خم شده یا محافظت شود.
اگرچه میلگرد دارای دنده هایی است که آن را به صورت مکانیکی به بتن متصل می کند، اما تنش های زیاد همچنان می تواند میلگرد را از بتن بیرون بکشد که ممکن است منجر به ناپایداری سازه و در نهایت شکست شود.
برای جلوگیری از این امر، میلگرد باید عمیقاً در اعضای ساختاری مجاور تعبیه شود، که اصطکاک قفل میله را در جای خود افزایش می دهد.
